تأثیر دود قلیان و استرس بی حرکتی بر سطح سرمی تومور مارکر cea

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده اند سطح سرمی تومور مارکرها تحت تأثیر فاکتورهای متعددی تغییر می کند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر دود قلیان و استرس بی حرکتی بر سطح سرمی تومور مارکر cea در موش های صحرایی ماده بالغ انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 20 موش صحرایی ماده نژاد ویستار به 4 گروه 5 رأسی شامل: 1- گروه شاهد؛ 2- گروه دریافت کننده دود قلیان؛ 3- گروه تحت بی حرکتی؛ 4- گروه دریافت کننده دود قلیان و تحت بی حرکتی تقسیم شدند. دود تنباکو روزانه 10 بار طی دوره های 10 دقیقه ای با 5 دقیقه استراحت و بی حرکتی مزمن طی 2 دوره 2 ساعته روزانه همراه با 2 ساعت زمان استراحت میان دوره ای انجام شد. پس از 7 هفته، نمونه های خونی طی خونگیری از قلب تهیه شد، سپس سطح سرمی cea به روش رادیو ایمیونواسی اندازه گیری شد. داده ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه بین گروه ها در سطح معنی داری 001/0=p مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: سطح سرمی cea در موش های تحت بی حرکتی مزمن، دریافت کننده دود قلیان و نیز موش های تحت هر دو تیمار نسبت به گروه شاهد، افزایش معنی داری نشان داد (001/0>p). همچنین اختلاف میزانcea  سرمی حیوانات تحت بی حرکتی مزمن با گروه دریافت کننده دود قلیان، معنی دار بود (001/0>p). از طرفی، سطح cea سرمی موش های تحت هر دو تیمار نسبت به دو گروه اخیر، تفاوت معنی داری داشت (001/0>p). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد دود قلیان و بی حرکتی در موش ها باعث افزایش شدید سطح سرمی تومور مارکر cea می شود. کلید واژه ها: cea؛ قلیان؛ بی حرکتی؛ موش صحرایی.